Adaptacja

 

MOJE DZIECKO IDZIE DO PRZEDSZKOLA, CZYLI KILKA SŁÓW O ADAPTACJI

 

Zdaniem psychologów dojrzałość przedszkolna jest równoznaczna z osiągnięciem przez dziecko takiego stopnia rozwoju fizycznego, umysłowego oraz społeczno – emocjonalnego, jaki pozwala mu na pozostanie kilka godzin codziennie pod opieką personelu przedszkola i współuczestniczenie w zajęciach tam prowadzonych. Wyrazem adaptacji małego dziecka do przedszkola jest umiejętność zaspokojenia w tym środowisku potrzeb własnych oraz zdolność do spełniania stawianych wymagań.

Jak przygotować dziecko do roli przedszkolaka?

SAMODZIELNOŚĆ

Kiedy zapada decyzja o wysłaniu dziecka do przedszkola warto już wcześniej pracować nad niektórymi umiejętnościami, takimi jak: radzenie sobie z czynnościami samoobsługowymi (jedzenie, mycie, ubieranie się...), zgłaszanie swoich potrzeb, zabawa z rówieśnikami.

ROZMOWA

Nim dziecko powędruje do przedszkola, roztaczamy przed nim niejednokrotnie wspaniałe wizje. Tymczasem może się okazać, że rzeczywistość jest mniej kolorowa. Tłumacz, opowiadaj. Nie używaj słów: „będzie super”, na początku niekoniecznie tak będzie i po co wprowadzać zamęt. Należy uświadomić dziecku, że każde nowe miejsce niesie ze sobą niespodzianki. Są wśród nich te miłe i te mniej sympatyczne. Co nie oznacza, że mamy dziecko straszyć. Chodzenie do przedszkola powinno być traktowane jako naturalna rzecz (podobnie jak mama, czy tata chodzi do pracy). Rodzice powinni być konsekwentni, gdyż przerywanie rytmu chodzenia przedłuża tylko okres adaptacji. Dziecko powoli zrozumie, że przedszkole jest jego obowiązkiem, a na pewno niedługo stanie się przyjemnością.

ROZSTANIA

Postarajcie się tak zorganizować poranek, by starczyło czasu na przytulanie, wyszeptanie do ucha „kocham cię”, czułe pożegnanie najpierw w domu, a potem w przedszkolu. Pożegnanie dziecka powinno się odbywać bez pośpiechu, ale również bez zbytniego przedłużania czasu rozstania. Jeżeli dziecko płacze przy rozstaniu nie zawstydzajcie go dając za przykład dzieci, które nie płaczą.

POWROTY

Nie mów „zaraz będę”. Mów konkretnie: „będę po obiedzie”, „będę po leżakowaniu”, określaj czas jakimś wydarzeniem, bo raczej „będę o 13” nie będzie zrozumiałym komunikatem dla przedszkolaka i co najważniejsze – dotrzymuj słowa.

NIE NAGRADZAJ

Nie przekupuj, nie nagradzaj, raczej słuchaj, pytaj. Nagrody do niczego Was nie zaprowadzą (a przecież nie będziesz ich dawać przez cały rok szkolny), za to rozmowa owszem.

KSIĄŻKI

Sugerowane propozycje:

- Kicia Kocia przedszkole.

- Basia i przedszkole.

- Dusia i Psinek-Świnek. Pierwszy dzień w przedszkolu.

- Zuzia idzie do przedszkola.

- Feluś i Gucio idą do przedszkola

- Rok w przedszkolu

- Mak idzie do przedszkola

- Wkrótce będę przedszkolakiem

 

I NA KONIEC:

Rozmawiajcie na temat minionego dnia, ale nie wypytujcie zbyt natarczywie, co się wydarzyło. Pozwólcie dziecku mówić o tym, co dla niego jest ważne i o czym chce wam powiedzieć.

Wyposażcie dziecko w wygodne ubranie. Spodnie na gumce, buty na rzepy lub wkładane, sweterek wkładany przez głowę nie będą stanowiły dodatkowego utrudnienia podczas rozbierania i ubierania. Wszystkie rzeczy podpisujcie na metce lub podeszwie.

Pamiętajmy, że opinie i uwagi nauczycielek, szczególnie trudne do zaakceptowania przez rodziców wynikają z troski o dziecko.

Przedszkole jest partnerem rodziców we właściwym kształtowaniu osobowości ich pociech.

Pobyt w przedszkolu jest tylko jednym z etapów w życiu

dziecka. Dołóżmy starań, aby on był wspominany jako jeden

z najradośniejszych okresów jego życia.